2022 yılında insanlığın hala çıkar kavgası için savaşabiliyor olması ne üzücü… Biz küçükken uçan arabalara binilen Jetgiller çizgi filmi vardı, 2022 gibi yıllar için hayallerimiz de öyle uçan arabalardı, ülkelerde uçan bombalar değil… İnanamıyor insan bu olana, inanmak istemiyor…
Kimin kiminle savaştığı değil mesele… Savaşın kendisi kötü olan, akıl almaz olan… “En kötü barış, en haklı savaştan iyidir.” demiş Cicero…
Evet savaşın haklı yanı yok.
Yönetimler savaşıyor, halklar zarar görüyor… Dünyanın neresi olursa olsun savaşta birilerinin çocukları, yakınları ölüyor, evleri dağılıyor, insanlar acı çekiyor… Ve hepimiz kardeş olduğumuz için, aslında aynı ataların çocukları olduğumuz için, “insan” olduğumuz, yüreğimiz, vicdanımız olduğu için, bu savaşlar -dünyanın neresinde olursa olsun, neden olursa olsun- hepimizi ilgilendiriyor. Savaşın yarası hepimizin yarası.
Apartmanda alt komşunda bir ölüm olduğunda gülüp eğlenebilir miyiz? Biz öyle büyütüldük. Saygı duymayı, duyarlı olmayı, acıyı paylaşmayı öğrettiler bize büyüklerimiz. Ha apartmanda alt komşu, ha ülkelerde, dünyada bir ülke… Farkı var mı?
Dilerim bu yanlışlardan çabuk dönülür, savaşlar tarihe karışır. Yüzyıla yakışır insanca gelişmeler olur…
Barış gelir ve daima kalır. Dünyayı tüm halklar, tüm insanlık, insanca, el ele, kardeşçe paylaşırız.
Sevgi yeryüzünde hep hüküm sürer…
Sevgiyle,
İpek Cihan Bilgin
25.02.2022
İpek Cihan Bilgin’in web sitesi:
Blogtaki tüm yazıların yayın hakları saklıdır
(c) copyright İpek Cihan Bilgin
